Τί σημαίνει "θάνατος" και τί σημαίνει "θάλασσα"; Μου φαίνεται, πως, αν αποκριθώ κάποτε στο ερώτημα τι σημαίνει "θάνατος", θα μπορέσω ν' αποκριθώ και στο ερώτημα τι σημαίνει "θάλασσα". Η θάλασσα σα θέα είναι ασφαλώς κάτι πλατύτερο απ' τον θάνατο, κάτι που σε υψώνει σ' ένα παράθυρο απ' όπου μονάχα το σύμπαν ατενίζεις. Αναπνέεις βαθειά τη θάλασσα και νομίζεις, πως γίνεσαι τόσον υγιής, ώστε να μη μπορείς να πεθάνεις. Όμως, όταν νοσταλγείς τη "θάλασσα" και δεν την αναπνέεις, δεν τη ρουφάς μ' όλο σου το σώμα, τότε νοιώθεις το "θάνατο" [κι] η σημασία του αόριστα σ' αιχμαλωτίζει, σε κάνει δέσμιο έστω και για λίγα δευτερόλεπτα.
(Γιώργος Σαραντάρης, Στους φίλους μιας άλλης χαράς, 1940)
Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1908, σπούδασε Νομικά στην Ιταλία, όπου και διέμεινε για 21 χρόνια, απ' το 1910 έως το 1931। Συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικού πόλεμο। Εκεί αρρώστησε από τύφο. Πέθανε όταν επέστρεψε στην Αθήνα το 1941.
Για τον Γιώργο Σαραντάρη είχε γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης: "Ήταν η μόνη και πιο άδικη απώλεια [...] Θέλω απροκάλυπτα να καταγγείλω το επιστρατευτικό σύστημα που επικρατούσε την εποχή εκείνη και που, δεν ξέρω πως, κατάφερε να κρατήσει στα γραφεία και τις επιμελητείες όλα τα χροντρόπετσα θηρία των αθηναϊκών ζαχαροπλαστείων και να ξαποστείλει στην πρώτη γραμμή το πιο αγνό και ανυπεράσπιστο πλάσμα. Έναν εύθραστο διανοούμενο που μόλις στεκόταν στα πόδια του, που όμως είχε προφθάσει να κάνει τις πιο πρωτότυπες και γεμάτες από αγάπη σκέψεις για την Ελλάδα και το μέλλον της".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου