ΠΡΩΙΝΟ ΑΣΤΡΟ

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ,
τί μεγάλα μάτια
τί μεγάλα-
σε ποιό ουρανό χαμογελάς
τί βλέπεις πίσω από τα μάτια μας;

Κάτω από τα τριανταφυλλένια πέλματά σου
δυο καρδιές-
η καρδιά της μητέρας
η καρδιά του πατέρα.
Πάτα γερά.
Δε θα πέσεις.

Όπου ακουμπήσεις πούπουλα και φως
πούπουλα και φως η μάνα σου
πούπουλα και φως εγώ-
με παίρνει ο αέρας
πούπουλο και φως.

Κράτησέ με, κοριτσάκι,
με παίρνει ο αέρας
πάνω απ' τα βουνά
ψηλά, ψηλά,
γαλανά φτερά
φτερά, φτερά,
μια θάλασσα φτερά
η χαρά.
Κράτησέ με.

Ένα αστέρι μου κλείνει το μάτι του
μια πεταλούδα μου παίρνει το φλιτζάνι μου
δυο χελιδόνια μου παίρνουν την καρέκλα μου
τέσσερα περιστέρια μου παίρνουν το τραπέζι μου
ένας αητός μου πήρε τα ρούχα μου,
γυμνός στον αέρα
στον αέρα
με παίρνει ο αέρας
πούπουλο και φως.

Μονάχα το χαμόγελό σου
ένας ρόδινος κρίκος να πιαστώ.

Κράτησέ με.

...........................................................

ΚΛΑΙΣ, κοριτσάκι;
Λείπει η μητέρα;
Έλα, μην κλαις.

Η μητέρα που λείπει
έχει βγει μια στιγμή στον ουρανό
να ποτίσει
τα λουλούδια των άστρων.

Δυο μικρά αγγελούδια
τη συνάντησαν
στο πιο δροσερό
μονοπάτι του Παράδεισου.

Τη ρωτήσανε για σένα, κοριτσάκι,
βγάλαν δυο φτερά από τα φτερά τους
και σ' τα στέλνουν
να τα βρέξεις στην καρδιά μας
και να γράψεις στο θεό.

Γράψε του: "Καλέ θεούλη,
εμείς είμαστε καλά.
Κάνε εσύ, καλέ θεούλη,
νά 'χουν όλα τα παιδάκια
ένα ποταμάκι γάλα
μπόλικα αστεράκια μπόλικα τραγούδια.
Κάνε εσύ, καλε θεούλη,
νά 'ναι όλοι καλά
έτσι που και μεις να μη
νιώθουμε πολύ ντροπή
για την τόση μας χαρά".

Έκανες ένα λάθος, κοριτσάκι, να:
Η χαρά
δε γράφεται με πράσινο.
Γράφεται με κόκκινο.
Η χαρά
είναι κόκκινο γαρίφαλο.
Να το θυμάσαι:
Κόκκινο γαρίφαλο.

Μεθαύριο θα σου πω.
(Γιάννης Ρίτσος)