Ένα νοσοκομείο που φλέγονταν απ' τον Ιούλιο. Μετρούσε εβδομάδες η κλεψύδρα του ορού σου. Σε τίποτε δεν παρέπεμπες πια. Φωνή που κάποτε αντέγραψα και τώρα την ακούω ακατανόητη.
Άλλαξες. σχεδόν κρυφά, ανειδοποίητα. Όστρακο που άδειασε απ' το μαλάκιο της ιστορίας του. Τί χάδι υπό προθεσμίαν, τί θαλπωρή εφήμερη ήσουν εσύ. πίσω απ' την πλάτη μου να μεταβάλλεσαι σ' αυτό το άδειο βλέμμα.
(Το δάνειο του χρόνου,1989, ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου